Dottieapple's Journal, 25 Jan 17

Super blij voor je Dottie dat het zo vlot gaat 😊 alleen de pijn is minder natuurlijk. Ik heb die ook, altijd. Elke dag opnieuw, je leert ermee leven want het moet wel. Verzorg je goed Dottie want het sporten doet je lichaam goed, ik sport momenteel ook niet wegens teveel pijn dus dan is het altijd extra opletten. Fijne woensdag en veel succes Dottie 😀 💖  

Dank je wel lieverd :-) We gaan er weer een goede dag van maken en vooral wegblijven van onze snoeplade ! XXX Jij ook hele fijne woensdag. Zag ik het goed dat jouw gewicht ook opeens met een klap naar beneden is gegaan? Las je bericht maar kon de voortgang niet zien. In ieder geval superfijn. Dat geeft weer moed.  

Fijn dat het goed omlaag gaat Dottie. Hoe is het met je weerstand? Lijkt me wat ontregeld.... Neem je er al iets voor? Echinaforce of zo? 

Ik schreef al elders: "Op zich is sport uiteraard zeker óók grenzen verkennen. Verkennen om ze soms te verleggen en soms juist te respecteren. Als meervoudig reuma-, rug-, en hartpatient sport ik toch altijd al heel veel, er is nl. altijd iets dat je kan doen, evt. aangepast als je lichaam daarom vraagt. En bij sport is rust voor herstel nóg belangrijker dan de inspanning zelf." Ik bedoel hier te zeggen dat ook ik veel klachten en altijd pijn ervaar, al 38 jaar. Het blijft altijd zoeken naar de juiste balans, niets doen is daarbij zeker geen optie. Ik moet het hebben van mijn spierkracht (anders zak ik als een pudding ineen). Bovendien verhoogt het de stofwisseling in rust en de weerstand. Ik kan niet zonder, altijd al veel gesport, voor mij zou het juist funest zijn om niet te sporten. En nee, met dat lijf van mij kan ik ook heel veel niet. Altijd op meerdere plekken pijn en/of ontstekingen. Maar ik hoef ook niet alles, tenslotte zijn we allemaal anders. Ik hoef niet met de groep mee, ik doe het tenslotte voor mezelf. En vanuit dat stukje 'zorgen voor mezelf' zoek ik elke keer opnieuw weer naar de juiste balans, maak ik gebruik van opties en blijf ik vooral wél sporten. 

Mijn *niet sporten is ook rust totdat ik voel dat het weer kan en het respecteren van mijn grenzen. Ik heb vandaag ook alweer te veel gelopen, mijn enkel doet pijn. Zeker niet bedoeld voor langere periode. Ik kon vrijdagavond niet meer lopen... kon niet meer op een voet staan. Ik hoop na weekje, anderhalf weer voorzichtig te gaan proberen. Bedankt voor je lange bericht! Ik waardeer dat :-) niet sporten is voor mij ook zeker geen optie. En het is natuurlijk helemaal waar, richt je op hetgeen je wel kan, en dat is vaak nog heel veel, dan op wat je niet meer kan... .dat zei gisteren een bevriende fysiotherapeut ook tegen me, maar dat moet in het koppie nog even recht komen. Ik vind het nog moeilijk, om niet meer alles te kunnen wat ik graag wil. XXXX  

Dat is ook moeilijk Dottie. Ik kan ervan mee praten, ik moet al dingen laten fysiek sinds mijn 15e jaar. En dan nog, denk ik goed bezig te zijn maar vroeg of laat valt de hele handel weer terug...een lijf vol ontstekingen, een rug, nek en bekken dat niet rechtgezet meer kan worden, enz... En elke keer opnieuw maar elke keer ook krabbel ik weer op en ga door met wat erover blijft. Tenslotte moet ik wel want mijn leven gaat door. En nu ben ik niet zo van het kniesoren en klagen, dat is ook motivatiekilling, anders had ik het ook nooitniet gered tot waar ik nu ben. Eigenlijk vind het het alleen maar makkeojker worden met het toenemen van de leeftijd. Om me heen kijkend ben ik zeker de enige niet meer die niet alles zonder meer kan doen. En hoewel ik het niemand gun, is dat wel een soort van verhoudelijke troost voor mij. Het maakt het makkelijker om te accepteren dat ik ook niet meer mee hóef. Dat in tegenstelling tot jongere jaren, waar mensen het maar raar vonden als ik lichamelijke grenzen respecteerde (wat ik dus ook nooit deed dan).